۵۰ نکته برای صید قزل‌آلا در بهار – بخش 2

از نظر یک ماهیگیر قزل‌‌آلا، بهار فصلی طولانی و قابل‌‌تغییر است و همه چیز به‌‌خوبی پیش نمی‌‌رود. قبل و بعد از بارش‌‌ها، رودخانه‌‌ها و نهرها با هَچ حشرات پر می‌‌شوند و تحرکاتی عالی ایجاد می‌‌کنند. نهرها و پایاب‌‌های بهاری که به ندرت پرآب می‌‌شوند، زلال و آرام می‌‌مانند و در طول این فصل از ماهی‌‌های گرسنه مملو می‌‌شوند. درست پس از آب شدن یخ‌‌ها، دریاچه‌‌ها و برکه‌‌ها نیز برخی از جنگنده‌‌ترین ماهیان سال را در خود جای می‌‌دهند. خودتان انتخاب می‌‌کنید که کجا ماهیگیری کنید ولی ما در این مقاله سه‌بخشی ۵۰ نکته به شما پیشنهاد می‌‌دهیم تا دستاورد و رضایت‌‌مندی خود از ماهیگیری بهاری را بهبود ببخشید.

{مترجم: در این مطلب منظور از قزل‌‌آلا فقط ماهی خال‌‌قرمز نیست و همه گونه‌‌های خانواده ترات (Trout) را در بر می‌‌گیرد.}

دریاچه‌‌ها و آبگیر‌‌ها

دریاچه‌‌ها و آبگیرها در فصل بهار نه تنها یک راه فرار از سیلاب‌‌ها هستند، بلکه دارای قزل‌‌آلاهای قابل دسترس و معمولاً بسیار گرسنه پس از یک زمستان طولانی هستند. شما می‌‌توانید هم با پشه و هم با طعمه مصنوعی قزل‌‌آلاهایی با اندازه خوب (معمولاً بزرگ‌‌ترین ماهی‌‌های فصل) و به تعداد زیاد صید کنید؛ البته اگر چگونگی آن را بلد باشید.

۱۸- در یخ‌‌ها ماهیگیری کنید. برخی از بزرگ‌‌ترین قزل‌‌آلاهای سال زمانی صید می‌‌شوند که هنوز یخ‌‌هایی روی آب مانده است. شما می‌‌توانید ماهی‌‌های بزرگ را بیابید که در آب های کم‌‌عمق گرم‌‌تر به دنبال غذا می‌‌گردند.

۱۹- نخ‌‌ها را تقسیم‌‌بندی کنید. بدون دسته‌‌بندی نخ‌‌های فلای در قرقره‌‌هایی (اسپول) که به راحتی تعویض می‌‌شوند، خانه را ترک نکنید. شما به یک نخ نوک‌‌نازک پیش‌‌وزن (weight-forward taper) برای ماهیگیری در سطح تا عمق ۱٫۵ متر؛ یک نخ نوک‌‌سنگین (Sink tip) برای عمق ۱٫۵ تا ۲ متر؛ و یک نخ با چگالی بالا و تمام‌‌سنگین (Full sink) برای عمق بیشتر نیاز دارید. در برخی حوضچه‌‌ها و برکه‌‌های زلال که در آن قزل‌‌آلا به راحتی وحشت‌‌زده می‌‌شود، یک نخ دوکی (Double-taper) شناور به شما اجازه می‌‌دهد که به بهترین شکل با پشه کار کنید.

همیشه چند نوع نخ فلای همراه خود داشته باشید.

۲۰- یک ماهی گشت‌‌زن صید کنید. در دریاچه‌‌ها و تالاب‌‌ها، بخش بزرگی از زمان ماهی قزل‌‌آلا صرف حرکت کردن برای تهیه غذا می‌‌شود. همیشه پیش از نزدیک شدن به آن‌‌ها، آب را آزمایش کنید. با پایین نگه داشتن خود، در حالی که منتظر نزدیک شدن ماهی هستید، بی‌‌حرکت بمانید.

۲۱- با پشه کار کنید. در آب‌‌های ساکن پشه‌‌های نیمف می‌‌فلای می‌‌تواند درست زیر سطح آب تکان داده شوند و یا در عمق بیشتری با کشش‌‌های سریع کشیده شوند. از نیمف سنجاقک روی خزه‌‌های زیر آب و نزدیک سطح با کشش‌‌های نامنظم استفاده کنید. رُش‌‌ها (Scud) با حرکاتی ناگهانی و آرام حرکت می‌‌کنند. در آب‌‌های کم‌‌عمق و اطراف خزه‌‌ها، به الگوهای زالو شنای نامنظم و سریع بدهید؛ ولی در نقاط عمیق‌‌تر از مکث و کشش‌‌های آرام‌‌تر و بلندتر در نزدیکی کف استفاده کنید.

۲۲- دو پشه ببندید. زمانی که نمی‌‌توانید ماهی‌‌های در حال شنا را ببینید، چاله‌‌ آب‌‌های اصلی (Prime) را با ریسه دو پشه‌‌ای جستجو کنید. یک پشه وولی (Woolly Worm) شماره ۱۴ یا ۱۶ را همراه با یک پشه وولی باگر (Woolly Bugger) سیاه و بزرگ یا زالوی مارابو در پایین امتحان کنید. یا دو استریمر با دو رنگ و اندازه متفاوت به کار بگیرید. همچنین می‌‌توانید یک جفت نیمف را درست زیر سطح یا نزدیک کف تکان دهید. زمانی که قزل‌‌آلاهای چموش در خزه‌‌ها جمع می‌‌شوند، یک نیمف دم‌‌قرقاولی شماره ۱۶ و یک لارو میج شماره ۱۸ یا ۲۰ یا رُش را زیر نشان‌‌گر (Strike indicator) وصل کنید و بگذارید پایین برود.

۲۳- طعمه نرم به کار بگیرید. قزل‌‌آلا عاشق طعمه‌‌های پلاستیکی نرم (ژله‌‌ای) است که برای ماهی سوف و بَس طراحی شده‌‌اند. دُم‌‌های کوچک سیاه (Black grub tail) شبیه‌‌سازی فوق العاده‌‌ای از زالوها هستند، خصوصا زمانی که روی یک جیگ‌‌هِد قرمز یا نارنجی قرار می‌‌گیرند (شبیه یک تخم قزل‌‌آلا). دم‌‌های سفید با بدن ماهی شکل (به رنگ‌‌های آبی و سفید، قزل‌‌آلا، خاکستری – مشکی و سفید) نیز عالی هستند. رنگ و اندازه را عوض کنید، از این‌‌که طعمه‌‌های بزرگ برای قزل‌‌آلای بزرگ استفاده کنید، نترسید و نحوه کشیدن طعمه را تغییر دهید: آرام و یک‌‌نواخت، بالا و پایین، یا برخورد به کف آب.

دُم‌‌های کوچک سیاه محرک خوبی برای ماهی قزل‌آلا هستند.

۲۴- مسیر تردد قزل‌‌آلاها را پیدا کنید. به دنبال قزل‌‌آلا در نزدیکی چشمه‌‌ها، ورودی‌‌ها (به‌‌ویژه در طول و پس از یک توفان بارانی)، شیار‌‌ها، تپه‌‌ها و پله‌‌های زیرآبی بگردید.

۲۵- حواس‌‌تان به خطوط کف روی آب باشد. این خطوط در قسمت‌‌های صاف دور از ساحل و در روزهای بادی شکل می‌‌گیرند. این‌‌ها مانند یک چسب مگس ، حشرات را به دام می‌‌اندازند. قزل‌‌آلا زیر این کف‌‌ها و در امتداد لبه‌‌های آن‌‌ها تغذیه می‌‌کند.

کف‌های روی آب حشرات را در خود به دام می‌اندازند.

۲۶- بسترهای خزه‌‌ای را پیدا کنید. علف‌‌های آبی اساساً یک کارخانه غذاسازی هستند که در آن شفیره‌‌ها، لاروها، رُش‌‌ها و طعمه‌‌ماهی‌‌ها رشد و نمو می‌‌نمایند و قزل‌‌آلاها بیشتر از آنجا تغذیه می‌‌کنند.

۲۷- مسیر را پیش‌‌بینی کنید. یک اشتباه رایج انداختن یک لور یا پشه درست به سمت یک حلقه روی آب است (محل تماس ماهی با سطح آب) که اغلب ماهی را فراری می‌‌دهد. ماهیگیران صبور اول حرکت ماهیان و الگوی غذایی آن‌‌ها را مشاهده کرده و سپس به سمتی که ماهی شنا می‌‌کند، قلاب می‌‌اندازند.

۲۸- ظریف ماهیگیری کنید. به عنوان یک قانون کلی، ماهیگیران سبک اسپینینگ با سبک‌‌ترین تجهیزات متناسب برای اندازه و وزن لورهایی که استفاده می‌‌کنند، بهترین عملکرد را دارند. قدرت ۲ تا ۳ کیلوگرمی به‌‌خوبی با اکثر جیگ‌‌ها، پرک‌‌ها (لانسه) و قاشقک‌‌های اندازه صفر تا ۳ مطابقت دارد. از هرزگردهای‌ بزرگ و درخشان غیرضروری اجتناب کنید. جیگ‌‌ها و پرک‌‌های کوچک را مستقیماً به نخ ببندید؛ از هرزگردهای تیره و کوچک برای اتصال قاشقک و طعمه‌‌های بزرگ‌‌تر استفاده کنید.

از نمونه هرزگردهای مناسب برای ریسه قزل‌آلا

۲۹- پشه‌‌ها را زیاد تغییر دهید. برخلاف اکثر موقعیت‌‌های رودخانه‌‌ای، قزل‌‌آلا در آب‌‌های ساکن زمان زیادی برای بررسی و رد کردن یک پشه دارد بنابراین وقتی چیزی کار نمی‌‌کند بر آن پافشاری نکنید.

۳۰- در عمق‌‌های متفاوت ماهیگیری کنید. اگر در نزدیک سطح آب یا روی آن ماهی نمی‌‌بینید، عمیق‌‌تر کار کنید. از یک پشه سنگین استفاده کنید یا یک سرب ساچمه‌‌ای ریز به نخ شناور اضافه کنید؛ یا یک نخ نیمه یا تمام‌‌سنگین به کار بگیرید. از روش شمارش معکوس (Countdown) برای کنترل عمق درست استفاده کنید. زمانی که پشه شروع به فرو رفتن در آب می‌‌کند، شمارش را شروع کنید: یک هزار و یک، یک هزار و دو و … . زمانی که شروع به جمع کردن می‌‌کنید، عدد را به یاد داشته باشید. در پرتاب بعدی، بگذارید پشه دو یا سه ثانیه بیشتر در آب پایین رود. کار خود را به سمت بستر آب ادامه دهید. اگر قلاب شما به علف‌‌ها گیر کرد، فقط یک یا دو ثانیه کمتر از دفعه قبل بشمارید و پشه شما درست بالای علف‌‌ها خواهد بود، به آن‌‌ها گیر نخواهد کرد و در ناحیه حمله ماهی‌‌ها قرار می گیرد.

۳۱- نخ شل نباشد. در آب‌‌های راکد نوک چوب را پایین بگیرید. این نکته کمک می‌‌کند تا نخِ شما صاف بماند که برای تشخیص نوک زدنِ ماهی و همچنین تقه زدن سریع و موثر چه با طعمه مصنوعی و چه با پشه مهم است.

سعی کنید نخ شل نباشد، مگر در موارد خاص.

۳۲- از روغن استفاده کنید. زمانی که با نیمف‌‌ها در نزدیکی سطح ماهیگیری می‌‌کنید، کل پیش‌‌نخ (لیدر) به جز چند سانتی‌‌متر آخر را روغنی کنید. این کار باعث می‌‌شود که کل پیش‌‌نخ به یک نشان‌‌گرِ ضربه (ایندیکِتور) تبدیل شود. اگر ناگهان کشیده شد، درخشید یا به سمت پشه رفت، تقه را بزنید.

۳۳- زرنگ باشید. اگر متوجه شدید که ماهی از یک طعمه مصنوعی روی بر می‌‌گرداند یا دور می‌‌شود، ممکن است طعمه زیادی روشن یا زیادی بزرگ باشد. پولک‌‌های چرخان نقره‌‌ای یا طلاییِ روشن گاهی در آب‌‌های شفاف ماهی قزل‌‌آلا را فراری می‌‌دهند. از رنگ‌‌های ملایم‌‌تر و طبیعی‌‌تر استفاده کنید.