۲۰ نکته شگفت‌انگیز برای طعمه کپور – قسمت اول

وقتی نوبت به طعمه ماهیگیری کپور می‌‌رسد، می‌‌تواند به سادگیِ  نصب یک بویله (جوشانده) بر روی ریسه مویی و انتظار برای آواز بازِر (هشداردهنده صوتی) یا صرف وقت و تلاش بیشتر برای تطبیق روش‌‌ها و به‌‌خصوص طعمه‌‌های شما با شرایط پیشِ رو باشد. در مقابل شما به معنای واقعی کلمه، صدها نکته کوچک وجود دارد که می‌‌تواند مورد استفاده قرار گیرد، به همین دلیل است که می‌‌خواهیم نگاهی به برخی از بهترین رازهای متخصص طعمه دکتر پل گارنر (Dr. Paul Garner) بیندازیم که تضمین می‌‌کند ماهیان کپور بیشتری صید کنید.

۱- گوشت را فراموش نکنید

در جهانی که ماهیگیری کپور توسط بویله تسخیر شده، بسیار ساده است که بتوان از موثر بودن گوشت به عنوان یک طعمه برای کپورهای بزرگ چشم‌‌پوشی کنیم. گوشت چیزهای زیادی برای عرضه‌‌کردن دارد؛ مزه‌‌دار شدنِ آسان، داشتن یک بافت ایده‌‌آل و جذابیت‌‌های طبیعی. بزرگ‌‌ترین مشکل این است که طعمه‌‌ای کاملا نرم بوده و می‌‌تواند توسط ماهی‌‌های کوچک‌‌تر از بین برود. برای دوری از این مشکل، از تکه‌‌های بزرگ‌‌تر استفاده کنید.

در هنگام پرتاب برای جلو‌‌گیری از جدا شدن گوشت از قلاب، آن را کمی سرخ کنید تا پوست سختی روی آن تشکیل شود. استفاده از استاپرِ (نگه‌‌دارنده) بزرگ بویله نیز بسیار مهم است. من از استاپرهای پِلِت (حبه) استفاده می‌‌کنم که نه تنها سطح زیادی برای نگه داشتن طعمه دارند بلکه به داخل طعمه نیز کشیده شده و تقریباً نامرئی می‌‌شوند.

۲-  طعمه‌‌های روغنی

افزودن مقدار کمی روغن ماهی یا شاه‌‌دانه به حبه‌‌های شناور، می‌‌تواند جذابیت آنها را افزایش دهد. فقط یک قاشق غذاخوری روغن به یک کیلو حبه اضافه کنید و خوب تکان دهید تا کاملاً پوشانده شوند.

یکی دیگر از مزایای افزودن روغن این است که در روزهای بادی به سطح آب می‌‌آید و رگه‌‌ای را شکل می‌‌دهد که تشخیص محل طعمه را برای شما بسیار آسان‌‌تر خواهد کرد.

۳- چرا کپور عاشق شاه‌‌دانه است

دانه‌‌های گیاه شاه‌‌دانه به حلزون‌‌های ریزِ آب شیرین می‌‌مانند و ماهی کپور می‌‌تواند بدون توجه به دیگر موارد، مشغولِ آن شود. مایع روغنی تولید شده هنگام خیساندن شاه‌‌دانه نیز برای کپور بسیار جذاب است و حاوی اسیدهای آمینه و روغن‌‌های طبیعی اُمِگا می‌‌باشد. من اغلب زمانی که با بویله طعمه‌‌پاشی می‌‌کنم، برای شروع کار به اندازه یک مشت شاه‌‌دانه در محل موردنظر می‌‌ریزم. شاه‌‌دانه کپورها را به سوی خود می‌‌کشد و آنها را تحریک به جستجوی غذا می‌‌کند، که در اینجا تعدادی بویله خواهد بود.

۴- بویله ماندگار یا یخ‌‌زده

روش‌‌های نگهداری امروزی بدین معنی است که طعمه‌‌های دارای ماندگاری بالا (Shelf-life) اغلب حاوی مواد افزودنی بسیار کمی هستند. آنها برای جلوگیری از فاسد شدن، عمدتا متکی بر خشک بودن هستند. این همان فرآیند خشک کردن است که در مورد حبه‌‌ها نیز به کار می‌‌رود و به خودی خود باعث دفع ماهی نمی‌‌شود.

بنابراین اگر مقادیر ناچیزی از مواد نگه‌‌دارنده روی این بویله‌‌ها اثری نگذارد، استفاده از طعمه‌‌های منجمد نسبت به بویله‌‌های دارای ماندگاری چه مزایایی دارد؟

آنها نسبتا نرم‌‌تر هستند و با ورود به آب، ماهی را سریع‌‌تر جذب می‌‌کنند. البته طعمه‌‌های یخ‌‌زده باید منجمد بمانند و اگر بیش از چند ساعت بیرون از سرما باشند، باید دور انداخته شوند.

بنابراین برای جلسات ماهیگیری کوتاه‌‌مدت، بویله یخ‌‌زده و در برنامه‌‌های طولانی‌‌تر از بویله‌‌های ماندگار (شِلف لایف) استفاده می‌‌کنم.

۵- بویله‌‌ها را به‌‌خوبی خیس کنید

بویله‌‌های دارای ماندگاری با هوا خشک و تولید می‌‌شوند. این روش مقدار زیادی از رطوبت طعمه را می‌‌گیرد و به آن بافتی سخت و پوسته‌‌ای سفت می‌‌دهد. در حالی که این موضوع باعث توقفِ خرابی آنها می‌‌شود، اما بدان معنی است که مدت زمان زیادی طول می‌‌کشد تا آنها در آب نرم شوند و جاذب های مورد نیاز را آزاد کنند.

برای غلبه بر این مشکل همیشه بهتر است طعمه‌‌های خود را شب پیش از سفر در سطل آب خیس کنید، اگر می‌‌توانید از آب آشامیدنی دارای کُلر استفاده نکنید.

استفاده از آب باقی‌‌مانده از پخت و پز ذرات مانند شاه‌‌دانه بسیار بهتر است. در روش دیگر، مقداری دیپِ بویله (Dip) به آب اضافه کنید تا نه تنها نرم شوند، بلکه باعث افزایش جذابیت آنها نیز خواهد شد.

۶- چقدر طعمه کافی است ؟

ماهی کپور بسیار غذا می‌‌خورد (در شرایط مناسب روزانه تا سه درصد از وزن بدن خود) اما یعنی برای صید آنها باید از طعمه‌‌های زیادی استفاده کنیم؟

بیشتر کپورها حبه‌‌ها و بویله‌‌ها را به عنوان غذا تشخیص می‌‌دهند، بنابراین یک طعمه قرار داده شده در مقابل آنها می‌‌تواند کافی باشد. دادن خوراکِ بیشتر می‌‌تواند برای نگه‌‌داشتن آنها در منطقه و تشویق آنها برای تغذیه مطمئن مهم باشد.

من مایلم بیش از یک مُشت خوراک مصرف نکنم چون فکر می‌‌کنم یک کپور می‌‌تواند آن را بخورد. معمولا طعمهِ قلاب من از آخرین مواردی است که خورده می‌‌شود، یعنی که من آنجا طعمه کافی دارم که ماهی را به خود جلب کنم اما مجبور نیستم مدت‌‌ها منتظر نوک زدنِ ماهی بمانم.

۷- استفاده از نمک در ریز دانه‌‌ها

نمک یک ماده افزودنی محبوب برای ذرات و مخلوط‌‌های طعمه‌‌پاشی است اما موضوع فقط این نیست که یک مشت به طعمه خود اضافه کنید.

بهترین نوع آنها نمکِ دریایی و سنگِ نمک است که هر دو بر پایه سدیم هستند، عنصری فریبنده برای ماهیان آب شیرین که آن را مصرف کنند. این نمک‌‌ها همچنین حاوی عناصر کمیاب مفیدی هستند که ممکن است کپور بتواند آنها را در آب تشخیص دهد. از به‌‌کارگیری نمک خوراکی معمولی اجتناب کنید، زیرا اثرگذاری این ماده بسیار کم است.

از آنجا که نمک می‌‌تواند ذرات را خشک کرده و از گسستن آنها جلوگیری کند، همیشه آن را پس از پخت طعمه‌‌ها اضافه کنید (بهترین حالت هنگام خنک شدن)، چون این کار به حل شدن نمک کمک می کند. به هر ظرف یک قاشق غذاخوری نمک اضافه کنید تا بهترین نتیجه را بگیرید.

۸- طعمه‌‌پاشی خود را به صورت ترکیبی انجام دهید

یکی از مهم‌‌ترین مواردی که در مورد ماهیگیری روآبی (روی سطح) آموخته‌‌ام این است که چطور ماهی کپور نسبت به آن‌‌چه که می‌‌خورد وسواسِ زیادی پیدا می‌‌کند. آنها می‌‌توانند به راحتی با طعمه‌‌های کوچک مشغول شوند.

برای غلبه بر این مشکل، طعمه‌‌پاشی خودم را متنوع انجام می‌‌دهم. در ابتدا تقریبا فقط با حبه‌‌های ریز معلق (Riser Pellet) کار می‌‌کنم، اما وقتی ماهی کمی مطمئن شد به سرعت سراغِ مخلوط حبه‌‌های ریز معلق و حبه‌‌های ۱۱ میلی‌‌متری شناور به نسبت پنجاه پنجاه می‌‌روم.

در نهایت اگر ماهی‌‌ها برای طعمه‌‌ها رقابت و شدیدا تغذیه کردند، من فقط به طعمه‌‌های بزرگ‌‌تر روی می‌‌آورم، چون این‌‌ها بهتر با اندازه طعمه‌‌های قلابِ من مطابقت دارند.

۹- همیشه خمیر به همراه داشته باشید

یک روکش خمیری به لطف حل شدن سریعِ خود، می‌‌تواند تعداد برداشتن طعمه توسط ماهی را دو برابر کند؛ اغلب خیلی بیشتر از بویله یا پِلِت معادل آن.

اکثر شرکت‌‌های طعمه‌‌سازی یک خمیر اختصاصی متناسب با بویله‌‌های خود تولید می‌‌کنند که استفاده از آنها منطقی به نظر می‌‌رسد ولی گزینه‌‌های دیگری نیز وجود دارد.

در واقع خمیری که از ترکیب حبه‌‌های آسیاب‌‌شده و تخم مرغ ساخته شده بسیار خوب عمل می‌‌کند. حتی یک گزینه ساده‌‌تر، پوشاندن طعمه خود با مقداری پنیر خمیری است!

۱۰- چه اندازه‌‌ای بویله استفاده کنیم؟

بویله‌‌ها در اندازه‌‌های مختلفی ارائه می‌‌شوند، پس کدام‌‌یک برای ماهیگیری شما مناسب است؟

بهتر است به اندازه ماهی‌‌هایی که دنبال می‌‌کنید توجه داشته باشید. برای ماهی‌‌هایی با وزن  کم‌‌تر از ده کیلوگرم، بویله‌‌هایی با قطر ۸ تا ۱۰ میلی‌‌متر بهترین است. یک ماهی با وزن بین ده تا بیست کیلوگرم یک طعمه ۱۲ تا ۱۵ میلی‌‌متری و یک ماهی بیست کیلویی طعمه ۱۸ میلی‌‌متر و بزرگ‌‌تر را به راحتی می‌‌خورد.

بویله‌‌ها در ابتدا برای پیش‌‌گیری از خورده شدن طعمه توسط گونه‌‌هایی غیر از ماهی کپور به وجود آمدند، بنابراین اگر ماهیان ریز (یا هرز) شما را آزار می‌‌دهند سراغ طعمه‌‌ای بزرگ‌‌تر بروید. در حالی که بویله‌‌های ۱۵ میلی‌‌متری رایج‌‌ترین اندازه مورد استفاده در انگلیس هستند، چرا چیز متفاوت دیگری را امتحان نکنیم؟

تعداد کمی از ماهیگیران از بویله‌‌های ۲۰ یا حتی ۲۴ میلی‌‌متری استفاده می‌‌کنند، اگرچه حتی یک ماهی کپور با اندازه متوسط نیز به راحتی می‌‌تواند این طعمه‌‌ها را ببلعد.

ادامه دارد …

منبع: www.anglingtimes.co.uk
ترجمه: جعفر جهانی
ویرایش فنی – نگارشی: نوید عباسی کهن